Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

(1655)–Jacob Westerbaen– rechtenstatus


Den Psalm xxviij. O Heer, mijn rotz waer op ick vluchte, Ghy zijt tot wien ick roep en suchte, Wilt voor mijn stem uw oor niet stoppen, Antwoort op mijn gestaedigh kloppen, Op dat men soo ghy langer wacht, My niet voor eenen dooden acht.
[pagina 65]
2 Verhoor, o God, mijn droevigh smeecken, Sie my mijn handen opwaerts steecken En spoeyen ten gewijden drempel Daer ghy gehoor geeft in uw tempel. Ruckt my niet met den boosen heen Die niet als quaed in’t hert en smeen. 3 Die vrindlijck met haer naesten spreecken En vol bedrogh en valscheyd steecken; Heer, wilt haer loon na wercken schaffen En na de maet haers boosheyds straffen, En geef dat de vergeldingh zy Na waerde van haer guytery. 4 Want sy versmaen des Heeren wercken En willen daer niet eens op mercken Als oft niet quam van zijne handen, Daerom sal hy tot haerder schanden Al haer gebouw ter neder slaen Dat stuck noch stol sal blijven staen. 5 Wat vreughde komt mijn bloed ontsteecken! Gelooft sy God, hy hoort mijn smeecken Hy was de schild die ick vertroude: Ick ben geholpen en behoude, Dies springht mijn hert, en sal met sanck Hem eeuwigh geven lof en danck. 6 God laet zijn Koningh niet verlooren Die hy gesalft heeft en verkooren; O Heere, wilt dyn volck behouwen En segenen die u vertrouwen; Verlost uw erf, en hoedt en weyd En heft haer hoogh in eeuwigheyd.