Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt(1655)–Jacob Westerbaen– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 56] [p. 56] Den xxv. Psalm. ICk verhef tot u mijn ziele, O mijn God, dien ick vertrouw, Laet my, die hier neder kniele, Niet vergaen van schand en rouw, Dat mijn Vyand, die nu lacht, Niet mach klappen in zijn handen. Die op uw genaede wacht Liet gy nemmermeer in schanden. 2 Maeck beschaemt die u verachten; Brengh my op de rechte baen, Leer my voor de sulcke wachten Die verkeerde wegen gaen, Voer my door dyns waerheyds slagh Wilt my trouwlijck onderrichten. Op u wacht ick nacht en dagh Sonder immermeer te zwichten. [pagina 57] [p. 57] 3 Heer, gedenck des tijdts voorleeden Doe gy dyn barmhertigheyd En so veel goedgunstigheden Aen uw dienaer hebt geleyt, Maer dat gy niet langer heught ’tQuaed wel eer by my bedreven In mijn slibberige jeughd; Wilt die feylen my vergeven. 4 Gy zijt, Heer, rijck van genaede Die den sondaer vol berouw Liever brenght ter rechter-paede Als dat hy verdoolen souw; Gy sult in gerechtigheyd Den sachtmoedigen doen treeden, En daer ’tpad ten leven leyt Vast doen setten zijne schreden. 5 Gy zijt goed en oock waerachtich In al ’tgeen gy doet of laet, t’Allen tijd des volx gedachtich Dat na uw gebooden gaet. Wilt, o Heer, om uwen naem My mijn sonden mee vergeeven, Maeck my voor u aengenaem, Uwe gunste doe my leven. Pause. 6 Die God soecken en hem vreesen Sal hy selver wijsen aen Wat voor wegh, of die, of desen Is ten leven in te gaen, [pagina 58] [p. 58] Hy sal haer in rust en vree Doen besitten land en erven, Rijck van schatten en van vee, En haer saet sal niet versterven. 7 Godes boeck schijnt zwaer om leesen, Diep de gronden van zijn raed, Maer ’tis klaer voor die hem vreesen Daer ’tgeheym voor open staet. Dies heb ick het oogh altijd Op zijn wil en wet geslaegen, Want hy ist die my bevryt Van de geen die my belaegen. 8 Heer, sie om, en laet u vinden Tot mijn hulp en troost bereyd, Ick ben arm en sonder vrinden En verdwijn in eensaemheyd. Sie hoe mijne ziel verlanght: Komt doch haestigh aengetreeden, Want mijn herte wert gepranght In een pers van bangigheden. 9 Sie my aen met medelyden, Wilt my van het sonden pack Door uw goedigheyd bevryden Dat ick niet ter neder sack; Neem op mijn vyanden acht Die geweldigh zijn gewassen In getal, in moed, en macht, En als honden my verbassen. 10 Heer, bewaer my voor haer tanden, Red mijn ziel en maecktse vry, Dat ick niet verval in schanden, Want op u verlaet ick my. [pagina 59] [p. 59] Dat oprechtheyd my behoe, Want gy zijt dien ick verwachte, Heer, verlost ons, en u roe Keer van Israels geslachte. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij