Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt
(1655)–Jacob Westerbaen–
Auteursrechtvrij
[pagina 41]
| |
 De dagh die heden schijnt
En met de nacht verdwijnt
Stort uyt met volle krachten
Aen die hem volgen moet
Wat God al wonders doet,
Alsoo doen oock de nachten.
2 Al heeft dat hoogh gespan
Geen tongh die spreecken kan,
Nochtans die stomme blaen,
Dat ongesproocken woord
Sijn over al gehoort
En doen Gods eer verstaen.
Dit puyck stuck levert stof
Tot uytingh van sijn lof
Den heelen aerd-boom over,
Die aen de schoone Son
Een hut ten Hemel gon
Van Goud en blinckend lover.
3 Waer uyt hy ’s mergens treedt
Op’t kostelijckst gekleedt
Gelijck een Bruydegom,
| |
[pagina 42]
| |
Gelijck een vroolijck held
Die sich ter loope steldt
En siet na niemand om.
Die door den Hemel rent
Van’t een tot’t ander endt
En voert sijn heete straelen
De heele werelt om
Op dat het alles kom
Van hem sijn leven haelen.
| |
Pause.4 Soo blinckt des Heeren eer,
Maer uyt sijn woord noch meer
Dat sielen sterckt en sticht;
’t Is suyver en oprecht,
Dat yder een, hoe slecht,
Tot wijsheyd onderricht.
Sijn keuren, sijn bevel
Sijn altijd goed en wel
Vol heugelijcke waerheyd,
Sijn Goddelijcke Wet
Is reyn en onbesmet
En geeft den oogen klaerheyd.
5 Sijn vrees is onbevleckt
Die onse daegen reckt
Tot in der eeuwigheyd;
Wanneer hy Vonnis spreeckt
Geen waerheyt oyt gebreeckt
Of recht in’t geen hy seyt.
Geen Goud, hoe schoon het schijnt,
Hoe suyver, hoe gefijnt,
Is van soo grooten waerde;
Geen Hooningh komter by,
| |
[pagina 43]
| |
Hoe ongepijnt hy sy,
Uyt wat gewest der Aerde.
6 Heer, die u dient en eert
Werd door uw woord geleert;
Groot loon hebt gy geset
Voor dien, die u betrouwt,
Die uw gebooden houdt
En wandeld nae uw Wet.
Maer wie verstaet of weet
Hoe dick hy overtreet
En dwaeld van uwe weegen?
Ghy Heere, maeck ons vry
Van sondens heerschappy
Die wy onachtsaem pleegen.
7 Geef oock dat uwen knecht
Sy nederigh en slecht,
Geen wind van hoovaerdy
Blaes hem met hooghmoed op
En vul sijn ydle kop,
Op dat hy suyver sy.
O God dien ick betrouw,
Ghy rotz, op wien ick bouw
In spijt van alle winden,
Laet doch het geen mijn mond
Spreeckt uyt des herten grond
Voor u genaede vinden.
|
|
