Davids Psalmen in Nederduytsche rijmen gestelt

Den xvj. Psalm.

BEwaer my, God! op wien mijn hoope staet,
Ghy sijt de steen op wien ick alles bouwe,
Ghy sijt mijn burgh, ghy zijt mijn toeverlaet,
Die ’k voor mijn Heer en voor mijn Koning houwe
Doch weet ick wel dat al mijn doen en poogen
Tot uw geluck ter werelt niet vermoogen.

2 Goed wil ick doen den heylgen op der aerd.
Ick hebse lief, in haer is mijn vermaecken;
Maer wee en smert sy over die verzwaert
Die vremde Goon met rijcke giften naecken:
Ick sal met haer geen bloed ten offer brengen
Noch haren naem in mijne woorden mengen.

[p. 32]

 

3 ’t Land, daer men kent en dient den waren God,

 

Is my te deel geluckigh toegevallen,

 

Dat schoon gewest is mijn gesegent lot,

 

Ick kreegh ten erf een Rijck, dat onder allen

 

In lieflijckheyd en weelige Landsdouwen

 

Voor’t alderbest met reden is te houwen.

Pause.

4 Lof sy de Heer die my ten goeden raedt
En selfs des nachts, als’t alles is betoogen
Met duysternis, sijn wil door gronden laet.
Ick stel dien God geduyrigh voor mijn oogen;
Hy sluyt mijn sy, dies sal ick moedigh wesen
En nieuwers voor meer waggelen of vreesen.

5 Daerom soo zwemt mijn hert in volle vreugd,
Mijn geest is bly en doet my vrolijck praeten,
Mijn woonst’ is vast, dat maeckt mijn ziel verheught
Want in de hel sult ghy haer niet verlaeten,
Noch lijden dat uw heyligh’, uw verkooren,
Verdervingh sie, of eeuwigh gae verlooren.

6 Ghy weet den wegh om uyt de dood te gaen,
Ghy sult my ’tpad ten leven openbaeren,
Uw aengesicht sal my met vreughd versaen
En doen het bloed ontvoncken in mijn aeren,
Uw rechterhand vol gunst en lieflijckheden
Sal my weerom op mijnen Throon doen treden.