Slauerhoff-herinneringen

[p. 19]

Voor de kust liggen smalle prauwen...

Voor de kust liggen smalle prauwen
Langs de oppervlakte gevlijd
Over hun spiegelbeelden.
De stille zee drinkt de deining,
Die badende vrouwen,
In haar gewaagd vertrouwen
Op eenzaamheid,
Niet schromen te laten ontkomen
Uit de denkbeeldige omheining
Rondom haar zachtzinnige spelen,
Aan welke al haar leden
Deelnemen, zelf streelend en ook zelf gevleid.

Zij schijnen bijeen te hooren,
Aaneengesloten
Tegen allen die begeerend storen -
Vrouwen, golven en booten,
Bondgenooten.
Door een verlangen vertrouw'lijk,
Het mannelijke geweerd -
Al wat, veroverd, bezwijkt,
Welks schoon ontvliedt zoodra bereikt,
Over een stilte gemeerd;
En de heele schepping vrouw'lijk.