Slauerhoff-herinneringen

[p. 18]

Jeugdverzen
(1918-1921)

Maagdenlied

De meisjes hebben zoo lang gespeeld
Alleen met elkander,
Dagen en nachten,
Droomen, gedachten,
Spelen en sponde gedeeld;
Levende alsof het ander
Moeilijk geluk haar bleef verheeld.

Een avond komt dan ook traag en droef
Vragen: Is het nu nòg te vroeg? -
En noemt onhoorbaar haar namen.
Wel zijn zij samen,
Maar aan elkaar niet meer genoeg
En weten niet of 't ook de and're vroeg,
Voor het eerst alleen, in angst,
Of zij al afscheid namen.
En eene, het moedigst en 't bangst:

‘Waarom blijven wij niet
Waar wij zuiver en zorg'loos zijn
Bij elkaar en dicht bij geboorte?
Lijden wij niet verdriet
Om gemis van pijn,
Om genot, dat we ontberen konden?
Is het begeerenswaard
Te worden geschonden,
Daarna bewaakt en bewaard
In een paleis, in tombe of toren,
Zonder een lied van elkaar te hooren;
En na te hebben gebaard
Weer te worden geschonden?’