Slauerhoff

[p. 145]

Ik kan niet zeggen hoe ik Holland haat...
(Nagelaten gedicht)

Ik kan niet zeggen hoe ik Holland haat,
Bij 't woord alleen grijpt walging mij de keel,
'k Zag 't liefst veranderd in een groote Peel,
Waarin 't wegzakken kon met al zijn kwaad

Neen, 't is waar, gróót kwaad wordt er niet bedreven,
Maar wel veel valsch ge - - - (open gelaten) in het geniep.
Hij die er langer dan zes nachten sliep,
Heeft, weer op zee, het land voor al zijn leven.

Af zweer ik grijsgroen, melkwit, waterblauw;
Mijn kleuren zijn voortaan hardgeel, bloedrood.
Ik stierf nog liever picadorendood
Dan naar Zorg-vlied te gaan met statierouw.

Alleen voor Friesland heb ik nog een zwak,¹
Al is dat - - - - - - - - - - - - - - - -
- - - - - - - - - - - - - - (open gelaten)
Maar ook in 't mooiste ijs is wel een wak.

1 Het is curieus, dat hij een plan om ook over Leeuwarden een gedicht te schrijven (volgens de inhoudsopgave voor een ontworpen bundel, zie het hoofdstuk: De Nalatenschap) niet uitgevoerd heeft, jammer genoeg, want het zou belangwekkend geweest zijn hoe hij deze stad van zijn jeugdjaren zag.