Haerlemsche Duyn-Vreucht
(1636)–C.P. van Wesbusch–
Auteursrechtvrijin-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt
Stemme: O nacht, jaloersche nacht, &c.
FY Mars! fy wrede Mars! fy schaemt u dijne daden
Dat gy trou, lief, en vree, royt uyt een vredigh lant:
Versoet dijn wredigheyt, voor wreetheyt toont genade:
So niet: in stee van eer, behaelt ghy schand op schand.
M. Wat mach dees Lecker my berispen in mijn wercken
Loop Guytjen na u Moer, loop heenen al u best:
Ick maeck den eenen swack, om d'ander te verstercken,
Ick jaeg den eenen uyt, en d'ander weer in 't Nest.
C. Hoogmoedigen Tyran, hoe stont en op-geblasen,
En hoe ghy u vermeet, en my een Lecker schelt:
Ick swicht u trotsheyt niet, gy Hooft van al de dwasen
Op 't menschlijck geslacht zijt ghy een dapper Heldt.
M. Dat gy geen Helt en zijt, doet u mijn doen verwijten,
Ghy zijt een Krijgersman op 't volckjen ongeweert:
Maer tegen een als my, soud ghy u wel beschijten,
Dus loopt ghy met u Boog, daer niemant u en keert.
C. Mijn stryden is geen strijt, mijn stryden is verdraeg'lijc,
Ick laet de Vree daers' is, en sterck de Liefde seer:
| |
[pagina 82]
| |
Die mijn Oorlogen kent, mijn strijt is hem behaeg'lijc;
'k Verdoe geen menschen, maer ick maeckse meer en meer
M. Dijn doen is Kinder-doen, dat weten al de Goden;
Maer ick die 't Harnas draeg, van boven tot beneen:
Gae met een stalen Kling bespreyen 't velt met Dooden:
Ick neemt van kant aen in: Lant, Forten, ende Ste'en.
C. Als ghy al hebt gedoot, als ghyt al hebt verslonnen
Dijn eygen Kas berooft, dijn schaepkens kael gepluckt
Dijn naesten 't goet vernielt: wat hebt ghy dan gewonnen
Helaes niet met al! alst al ten besten luckt.
M. Ick doe soo 'k my versta, ick doe dan wel, of qualick
Mijn doen en roert u niet! dus stelt u maer gerust:
Gaet, packt u vry van hier, en maeckt my niet ongalick
Of: so ghy my meer steurt: ick boet aen u myn lust.
C. Boet lust wanneer gy wilt, ic sal u stout verwachten;
Ic vrees geen menschen-beul, noch oec sijn stale swaert
Ick sal dien steghen kop wat breecken, en versachten:
Dat stalen harde hart, dat niet dan onheyl baert.
M. Hoe! ben ic nu geen Mars? waer is mijn kracht gebleven?
Daer leyt mijn swaert! ick sla u met een vuyst ter neer.
Ia Lecker! met een vuyst sal 'k u de doot-slach geven:
Dus hout van trotsen op, en trotst God mars niet meer.
C. Ick trots u al so trots, als ick te voren dede;
Ick sal mijn Kinder-kracht eens leggen tegen dy:
En kan ick dy verslaen, so is het Lant in vrede,
So is den Moorder wech, diet alles brengt in ly.
M. Ic schame my (voorwaer) om met een kint te stryden;
C. Is schame my des niet, ick kom noch naeckt en bloot
Slechts met een Boog en Pijl, die u door 't hart sal snyden
Daer leyt den dwingelant! ter aerden heel voor doot.
Iuygt menschelic geslacht: mars sal u niet meer hindren
Plant, saeyt, drijft Koopmanschap, den Krijg die is gedaen
V naeckt een Gulden-tijt, voor dy, en dijne kind'ren:
Mijn moede, selfs de liefd', heeft my hiertoe geraen.
Nu Hoop, die 't water was tot boven aen de lippen;
Nu Liefde, Trou, en Vree, elck ander geef de Hant:
En so God Mars op staet: de handen niet laet glippen:
Maer eendracht by u neemt, en drijft God mars van cant
Besluyt.
Hoe soud het aertrijck niet in vreuchden triumpheren!
Den Hemel is in roer, van d'overgroote Vreucht:
Den meesten tot de minst, die singhen my ter eeren:
Elck doet wat hy vermach, tot loon van dese deucht.
De Harders in het velt, de Nymphen in den woude,
Die plucken Lauren-loof tot Verwinders hoedt:
Het menschelijc geslacht brengt cierselschoon van goude
Iae Peerlen, en Gesteent, men offert my veel goedt.
Met recht so mach ik nu mijn Hooft wel laten cieren,
Van wegen dese Kamp, dat ick God Mars versloech;
Vlecht maegden, vlecht een hoet, van Clijf, en Lauwerieren
Om mijn verwinnendt hooft; want ick heb eer genoeg.
Daer Vree en Liefde is: werdt Eendracht aengenomen:
Daer werdt het Landt versien: met Schat in overvloet:
En yeder kan nae wensch: zijn noodtdruft oock bekomen,
Daer 't anders al verhakt, en gantsch verarmen moet.
Eynde der Liedekens. |
|