Haerlemsche Duyn-Vreucht
(1636)–C.P. van Wesbusch– Auteursrechtvrijin-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt
Stem: 'k Wil niet meer om buyt, &c.AErdt, Lucht, Vyer en Water
't Gaet sich al verblyden:
't Maeckt nu al gheschater;
Midts de soete tyden:
Liefjes locken buyten deur,
Door haer lieffelijcke geur?
Boriam die maeckt ghetreur,
Dat hy moet ter syden.
2 Siet hoe fraey verov'ren,
Bosschen, Velden, Haghen,
| |
[pagina 76]
| |
Met veel groene lov'ren;
Daer wy niet en saghen
Dan een dorre schrale Hey:
Gaen nu Beckjes in de Wey;
Dancket God voor sulck een Mey,
Met veel soete daghen.
3 Ey! hoe lief, en lustigh
Staet den tijdt voor handen.
Menigh wordt wel rustigh,
Om de hooghe Sanden
Op te draven (nae sijn lust)
Boven zijnde: eens ghekust:
Af-gherolt, en dan gherust,
Op het Meysjes panden.
Aerde.
4 d'Aerdt die geeft haer kruyen,
Door Godes bestieren;
Flora uyt 't WEST, en 't Zuyen;
Komt het veldt vercieren;
Ceres die bestelt haer graen,
Dat wy niet verloren gaen;
Bacchus geeft oock Druyven traen.
Pan mest woll'ghe Dieren.
Vier.
5 Phœbus met zijn stralen:
Komt het al verwarmen,
Daer sy neder dalen,
Salmen dickmael karmen:
Ey! hoe brandend' steeckt de Son;
Och! dat ick my berghen kon;
Of dat ick een plaetsjen von,
In mijn Liefjens armen.
Lucht.
6 't Pluym-ghedierte mede
Kan sich niet bedwinghen:
't Gaet zijn tijdt besteden,
In het vro'lijck singhen;
So in BOSCH, als by de Lucht:
Tiereliert het met ghebucht,
Maer de mensch, ondanckbaer sucht
Over 's Heeren dinghen.
Water.
7 't Water van den Hemel,
Wt de laeuwe Wolcken:
Daelt, met soet ghewemel,
In des aerdtrijcks Kolcken;
Daer de Water-dieren soet,
Singhen, springhen, wel ghemoet
't Looft al zynen Scheppers goet,
Meer als alle volcken.
8 Minnaers die verkiesen
Yder sijn beminde;
Schuylen in de Biesen;
Of in dichte Linden;
Of daer 't staghe woelend' Meer
(Met zijn golfjes gins en weer)
Iaeght het Schuytjen op en neer;
Seylen voor de winden.
9 Somma, sulck een leven
Is niet om vol-loven;
Van den Heer ghegheven,
Die regeert daer boven;
Niet te min oock op der Aerdt,
Daer hy al zijn gunst verklaert;
Maer den mensch met zond beswaert
Wand'len in Dool-hoven.
|
|