Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

Liedeken.

Stemme: Un satyr des cornu, &c. ofte: Soo ick de meyt bemin, laet ick my, &c.

SOo yemandt is belust,
Om minnes-dranck te proeven:
Die voegh hem langhs de Kust,
Daer heete Nymphjes schroeven,
Met haer verhongert Vee,
Langs de Minnes dorre zee.

2 Of is u hart te kleyn,
Dees Peeckel-plas te naecken;
Soo treedt tot dees Fonteyn.
Daer Galathe haer kaecken,
Met Silver-nat besproeyt,
Dat daer nimmer Roos op bloeyt.

3 O al te flaeuwe Ieught!
Vreest niet de Minne-stromen;
Soeckt ghy de soete Vreucht:
Wilt haer wat naeder komen;
Al gaen de baren hoogh:
Neemt geen angst, noch schrick in d'oogh.

4 Hebt ghy ghewenschte Schat,
Daer u is aen gheleghen,
In ander Landt, of stadt:
Zijt gheender-wijs versleghen;
Schout niet de Bracke vloedt,
Om te komen tot het soet.

5 Een Schipper by der Zee
Moet niet de stromen vreesen;
Maer dencken: een goede Ree:
Kan 't alles weer ghenesen;
d'Hoop is zijn soete lust,
Daer het lieve hart op rust.

6 Dus Minnaers kleyn van hart
Schout niet de Minne-rampen:
Vreest niet een weynich smart;
Wilt u Gheluck aen-klampen;
Denckt: 't soet dat moet met pijn
(Door het suyr) verkreghen zijn.