Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

[p. 73]

Liedeken.

naer de Stemme: Noch heb ick van mijn leven, &c.

GAlathea, Harderinne;
Galathea, onse Minne
Hebt ghy te rugh ghestelt,
Door al te geyle lusten,
Die u niet en lieten rusten
In't Claver-rijcke Veldt.

2 Doen ick u eerst quam vryen:
Ick dacht u slavernyen
Te stellen aen d'een sy;
En u een Vrou te maecken,
Van veel Edel-rijcke saecken,
Tot lust, en rust van dy.

3 Ghy scheent my toe te vallen,
Met hart, met ziel, met allen?
Waer ick quam in u Wey:
Ghy liet u Schaepjes grasen,
En ghy ginckt mijn hartjen asen,
Met Kluchjes veelderley.

4 Wy renden met malkander:
Van d'eene Wey in d'ander,
Om Struycke, Bosch, en Haegh;
Ghy liet u niet verdrieten,
Minne-scheutjes te ghenieten,
By nachten en by daegh.

5 Ick schonck u, Harderinne
Een Trou-juweel, uyt Minne;
En ghy my wederom:
Seer schoone Breseletten,
Om mijn Handekens seer nette,
Van meen'ge schoone Blom.

6 Dees Giften, Lief ghepresen,
Dacht ick ghenoegh te wesen,
Tot Trouw verseeckeringh;
Maer ghy, o lichte Vrouwe!
Breeckt nu vast gebonden Trouwe,
Door liefds veranderingh.

7 Galathe ghy sult beklaghen,
Al dyne levens daghen:
D'ontrou die ghy my doet;
Wanneer ramps onghelucken,
V beginnen te verdrucken,
En helpen onder d'voet.

8 Verblint zijt ghy met reden,
Dat ghy u gaet besteden:
Aen 't plomp, en Boers gheslacht;
Daer ghy een Ioncker eele
Krijghen mocht tot uwen deele;
En worden groot gheacht;

9 Of kont ghy niet verlaten,
Der Boeren hoofsche staten;
Vermidts ghy by het Vee
Ghewoon zijt te verkeeren,
En u selven te gheneeren;
Ghelijck oyt slaefjen dee?

10 Wel Galathe gaet heenen;
Den Heer wil u verleenen,
Met dese Kinckel grof:
Veel sinnelijcke lusjes;
Dat ghy leven mooght gherusjes;
En ick keer weer nae 't Hof.