Haerlemsche Duyn-Vreucht
(1636)–C.P. van Wesbusch–
Auteursrechtvrijin-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt
Stemme: L'orangie. ofte Astrea lieve Maeght, &c.Venus.
ICk die de Schoonste ben,
En mijnen Waghen men,
Met Tortel-Duyfjes door de Lucht,
Om komen daer een leydt en sucht:
Hem helpen// en stelpen// zijn droef geklach,
En maecken dat hy mach,
Voor 't sterven// verwerven:
De schoonste diemen oyt op aerden sagh.
2 De Minnaer siende my:
Schoot op van harten bly,
| |
[pagina 50]
| |
En sprack: daer komt een groots' Goddin,
Met Cupido, den Godt der Minn',
Mijn oogen// af-drogen// wil ick terstont,
En openen mijn Mont
Tot spreecken// met smeecken:
Dat sy mijn siecke hartjen maeckt gesont.
3 Hy hief zijn reden aen;
Ick hield' mijn Waghen staen;
'k Verhoorden hem van woort, tot woort,
En als ick hem nu hadt verhoort:
So heeft hy// beleeft my// de hant gekust,
En sprack: ey Venus! blust
Mijn lyden// mijn stryden,
Vergunt my dat ick leven mach in rust.
4 Nae dese reden al,
Sprack ick tot hem: ick sal
Doen blijcken dat een Vrouwe leeft,
Die zieltjes nemen kan en gheeft;
Door desen// int wesen// cleyn van Persoon
Maer d' machtighst' van de Goon;
Gheen Goden// gheboden,
Oyt sulcke Wetten, als hy heeft geboon.
5 Mijn Soontjen nam zijn Boogh,
En 't gaf hem steyl om hoogh;
Het vloogh, daer ick hem henen sont:
Daer hy een vreuchden-dansjen vondt,
Van maegden// hy vraegden// niet wie hy sou;
Maer nam wie dat hy wou;
En brachtse// met macht mee,
En schonckse desen Minnaer tot een Vrou.
6 Dees Minnaer, wel bedacht:
Heeft mijn Goddinnen kracht;
En oock mijn Soontjes Godtheyt groot:
Ghedanckt, ghelooft, tot aen sijn doodt;
Al rasen// veel dwasen// tot mijn verdriet:
Achtend' ons beyde niet;
Wy leeren// haer keeren
Tot ons; op dat hun van ons troost geschiet.
|
|