Haerlemsche Duyn-Vreucht

in-hebbende: veel nieuwe, stichtelijke en vermaeckelijcke, amoureuse liedekens ende gedichten; soo op versierde, als waerachtige geschiedenissen gemaeckt

Lof-liedeken, op de Haerlemse soete Lonckstertjes.

Stemme:

Noch heb ick van mijn leven, etc.

[p. 13]

 

HAerlemsche Lonck-goddinnen,

 

Voerstertjes van 't soete Minnen,

 

Waerom laet ghy dyne Hooft

 

Niet cierelijck vercieren,

 

Met Kransjes van Lauwerieren?

 

Waer toe u loon ontrooft?

 

 

 

2 Minnaers, die u sulcks onthouwen:

 

Sijn niet waerdigh schoone Vrouwen

 

T'omhelsen (tot vermaeck)

 

Want u volmaeckte Gaven,

 

Sijn onse ghewenschte Haven,

 

En ghy zijt 's Minnaers Baeck.

 

 

 

3 V Geel-hayr is waerd' om schrijven,

 

Lonckend' Ooghjes, die soet dryven,

 

Hoogh, en laegh, dan gins, dan weer,

 

Lieve Putjes in de Wanghen,

 

Lipjes, die de Kusjes vanghen,

 

En snacken steeds nae meer.

 

 

 

4 Swanen-halsjes, witte Tantjes,

 

Ronde Borstjes, kleyne Hantjes,

 

Middeltjes eel van fatsoen;

 

't Volghend' mach ick niet verhalen,

 

Of ick doe de sinnen dwalen,

 

En maeck Natuera groen.

 

 

 

5 Immers moet ick van u Dietjes

 

Dalen tot de buygend knietjes,

 

Lieve Kuytjes sacht, en dril,

 

En daer by oock vlugghe Voetjes,

 

In het treden snel en soetjes;

 

Volmaeckt, nae wensch en wil.

 

 

 

6 Hierom loffelijcke Beelden:

 

Venus, die noyt schoonder teelden:

 

Doet u nooden op haer Feest,

 

Tot vermaeck van all' de Goden,

 

Die sy t'samen heeft ontboden;

 

Van de minste tot de meest.

FINIS.