Haerlemsche Duyn-Vreucht

(1636)–C.P. van Wesbusch– rechtenstatus


Liedeken, waer in de ghedaente, en wercken van Cupido in af-ghebeeldet worden.
Stemme: Het vinnig stralen van de son. AL 't water van den Oceaen En kan mijn Min niet koelen; Al ginck ick schoons in 't midden staen: Ick sou den brandt noch voelen.
[pagina 8]
2 Wie heeft dien brandt in my gestoockt? Wie heeft doch sulcke krachten? Een Kindt dat door ons leden spoockt, Dwinght natuyr en ghedachten. 3 Een kindt? waer vint men so een Kint? Een Kindt? dat kan nau wesen. Iae een dat sich stout onderwint, Te staen, en weer g'nesen. 4 Waer komt ons doch dit Kint van daen? Ist mensch, ghelijck wy bennen? Neen, 't is een Godt, niet om weer-staen, Die ons sijn kracht leert kennen. 5 Sijn Moeder noemtmen een Goddin, Of Venus, by haer Name, Hem Cupido, en Godt der Min, Die Liefjes voeght te same. 6 Maer nu, de brandt die in my sy: Is hy daer af een stoocker? Och jae! want hy heeft altijdt by Hem Pylen, Boogh, en Koocker. 7 Nu heeft hy Pylen van verdriet, Dan Pylen van verblyden; En wie hy met de quade schiet: Sijn nimmer sonder lyden. 8 Maer wie sijn Godtheyt valt te voet, En bid hem om ghenade: Die gunt hy Pijltjes suycker-soet, En winningh voor sijn schade. 9 Dus wilt ghy dat u branden staeckt, En dat 't niet meer en brande: V daed'lijck voor sijn Outaer maeckt, En doet daer Offerhanden.