| |
D I.
Dictie, een sprekinge, die maniere om spreken, oft een woort. |
Dictum, Idem. Item Dictum significat eenen schimp oft boerdelijcke sprake oft eene hoflijcke cloecke sprake. |
Dicterie, Idem, een smaetwoort oft scamperwoort. |
Dicaciteyt, scamperheyt, spot, oft sprake. |
Dictionaire, een boeck in dwelcke de woorden te samen gelesen ende verclaert worden. |
Dicteren, as, frequent, voorgeuen oft voorleesen dat yemandt schrijft. |
Dictatien, Dictatie, een voorleesinge, oft voorgeuinghe met woorden. |
Dictateur, een ouerste Heere in een stadt dien alle dinck moet onderworpen zijn, die welcke alleen in sorchlijcke tijden eenen tijt lanck ghecoren wordt. |
Dicible, segghelijck oft spreekelijck. |
Dissiperen, verdoen, spreyden wt, verderuen oft verquisten. |
Dissipatie, een verdoeninghe, wtspreydinge, verderuinghe oft verquistinghe. |
Diuideren, deylen. |
Diuisie, een deylinghe. |
Diuisoor, een wtdeylder. |
Diuisible, deylsaem oft dat deylijck is. |
Diuijn, a,um, Godlijck. |
Diuiniteyt, die Godheyt. |
Diuineren, as, waerseghen, raden, oft slaen dear nae. |
Diuinatie, een waersegghinge, radinge oft voorsegghinge van toecomen den dinghen. |
| |
| |
Diuinateur, een radere, oft waerseggher. |
Discipline, const oft leer. |
Discipulen, leer ionghers. |
Distilleren, druppelen af oft maken druppelen, oft branden die cruyden datse druppelen. |
Distillatie, een dingen dat men maect druypende, oft branden die cruyden datse druypen. |
Discepteren, kijuen, strijden of woorden, bekennen oft oordeelen. |
Disceptacie, een oordeellinghe, verkiesinghe oft verhoringhe der saken. |
Disceptateur, een scheydere, richtere, matiger oft oordeeldere. |
Diteren, rijck maken. |
Diaken, een dienaer. |
Diaconije, eenen dienst. |
Diete, een sael oft camer daer in men eedt. Item een ghestelde insettinghe van eeten ende drincken. |
Diabolijck, duuelijck oft lasterachtich. |
Discantus, eenen bouen sanck. |
Digniteyt, waerdicheyt, hoochachtinghe, heerlijcheyt, ende schoonheyt. |
Dignatie, een weerdichachtinghe, goetheyt oft vrindelijckheyt. |
Discerperen, trecken van den anderen, schucren oft plucken. |
Discideren, wesen tweedrachtich, oft onneens. |
Discidie, een tweedrachticheyt, oft onneensheyt. |
Dissuaderen, ontraden. |
Digereren, verdouwen oft wtscheyden. |
Digestie, verdouwinghe. |
Disperderen, verdoen. |
Dilueren, reynighen, vermenghen oft modderen. |
Diluuie, een water vloet, een ouerghietinghe met watere oft verswemminghe. |
Dimitteren, laten gaen, seynde wech, geuen oorlof, oft quijtschelden. |
Digredieren, wechgaen. |
| |
| |
Digress. Digressie, een afscheydinghe, wechganck oft afwijckinghe. |
Discorderen, oneens worden. |
Discordantie, Discordie, een oneens wordinge oft tweedrachticheyt. |
Disilueren, verloopen oft smelten. |
Disiungeren, scheyden herwaerts ende derwaerts. |
Disiunctie, een scheydinge. |
Distribueren, wtdeylen. |
Distributie, een wtdeylinghe. |
Dispergeren, spreyden oft sprengen hier ende daer. |
Dispersie, een spreydinge oft sprenginge hier ende daer. |
Dissereren, wtspreyden. |
Disijcieren, verworpen oft worpen vanden anderen. |
Diduceren, leyden herwaerts ende derwaerts. |
Disputeren, ouerleggen, ouerwegen de saecken teghen den anderen oft verclaren. |
Disputacie, een ouerlegginge oft ouerweginge der saecken tegen den anderen oft een verclaringhe. |
Dispelleren, driuen vanden anderen oft verstroyen. |
Discurreren, herwaerts ende derwaerts loopen. |
Dignosceren, kennen onuerscheydelijck. |
Dirueren, breken oft schueren vanden anderen, afbreken, afworpen oft slichten. |
Discerneren, scheyden oft deylen. |
Discreet, gedeylt. Metap. wijs, geschickt oft bekent. |
Discretie, scheydinghe oft deylinge, onderscheyt oft tusschenscheyt. Metaph. verstandicheyt, wijsheyt oft voorsichticheyt. |
Discederen, wijcken oft wech gaen. |
Discluderen, sluyten wt, oft daer buyten. |
Dissereren, vertrecken, wt setten oft wtstellen. |
Dilateren, verbreyden oft maken wijt ende breet. |
Dilacie, een vertreckinge oft wtstellinghe. |
Dilatoir, wtstellende. |
| |
| |
Differentie, Different, een onderscheet, gheschil oft verschille. |
Discreperen, anders luyden oft ongelijck oft tweedrachtich wesen. |
Discrepantie, verscheydenheyt oft twedrachticheyt. |
Diffiteren, loochenen. |
Disteren, onderscheyt oft wijdde hebben. |
Distantie, een wijde. Metaph. tusschenscheyt. |
Discrucieren, cruycen, hangen aende galge, oft pijnen. |
Displiceren, mishaghen. |
Displicentie, een mishaghinghe. |
Diffleren, wayen oft blasen wanden anderen. |
Distingueren, onderscheyden, oft deylen. |
Distinctie, onderscheyt, oft deylinghe. |
Diriueren, deylen, scheyden vanden anderen oft ontbinden. |
Diremptie, een wtstellinge des tijts oft scheydinghe. |
Diffinieren, scheyden, verclaren oft betoogen wat eyghentlijck een sake is. |
Diffinitie, een scheydinge ende verclaringhe van eenigen dinghen oft betooch wat eygentlijc een sake betekent. |
Diffinitijf, scheydtachtich oft verclaerlijck. |
Difficijl, swaer. |
Difficulteyt, swaericheyt. |
Diffugeren, vlieden vanden anderen. |
Diffameren, as, vercundighen oft wtbreyden, beschandinghen oft beclappen. |
Diffamatie, een vercundinge, wtbreydinge, beclappige |
Diffunderen, ghieten oft schudden hier ende daer oft spreyden vanden anderen. |
Diffideren, mistrouwen oft en gheloouen niet. |
Diffringeren, breken vanden anderen oft in stucken. |
Dilapideren, verdoen oft verstroyen. |
Dilapidatie, een verstroijnghe oft verdoeninghe. |
Dilaberen, vergaen oft te niet worden. |
| |
| |
Diligeren, lief hebben oft beminnen. |
Dilectie, een lief hebbinghe. |
Deligent, naerstich. |
Diligentie, naersticheyt. |
Disloceren, yet wt der plaetsen oft leden stellen. |
Dislocatie, een stellinghe wt der plaetse, oft wtter leden. |
Dimoueren, keeren oft afweynden. |
Diminueren, slaen oft breken in stucken oft verminderen. |
Diminutie, een stucken slaninghe, brekinghe oft verminderinghe. |
Dispenseren, wtdeylen oft gheuen oordentelijck. |
Dispensatie, een oordentelijcke wtdeylinge oft wtgheuinghe. |
Dispensateur, een wtgheuer. |
Dispenderen, wtdeylen, wtgheuen hier ende daer. |
Dispendie, verlies ende schade. |
Discuteren, driuen, iagen slaen, schudden vanden anderen, oft verdriuen wech. Metaph. verclaren oft wel gronderen. |
Discussie, een wechdriuinghe, wechiaghinghe, oft schuddinghe vanden anderen. |
Disponeren, beschicken oft stellen. |
Dispositie, een oordentelijcke beschickinghe, oft stellinghe. |
Disquireren, soecken hier ende daer. |
Dirigeren, rechten den ganc, Metaph. beweghen. |
Dirumperen, schueren van den anderen. |
Diripieren, trecken herwaerts ende derwaerts. |
Direptie, een beroouinge oft plonderinghe. |
Dispolieren, beroouen. |
Dissimuleren, doen niet, diesghelijck, veysen, oft verhalen. |
Dissimulatie, een geueystheyt. |
| |
| |
Dissemineren, sayen herwaerts ende derwaerts oft wtspreyen. |
Dissolueren, binden op, ontbinden oft ontslaen. |
Dissolutie, een ontbindinghe. |
Dissoluyt, ontbonden. |
Dissocieren, voughen oft scheyden vanden anderen. |
Dispicieren, sien claerlijc oft van hoghe afsien. |
Discinderen, houden van den anderen oft afsnijden. |
Dissoneren, luyden ongelijck. |
Dissonatie, een qualijck luydinghe. |
Dissenteren, wesen een anders sins oft en commen niet ouer een. |
Dissensie, een tweedrachticheyt oft onneensheyt. |
Disturberen, afstoten met gherucht. |
Distermineren, deylen oft verstoten vanden anderen. |
Distraheren, trecken herwaerts ende derwaerts. Metaph. vercoopen. |
Distorqueren, winden oft buyghen vanden anderen. |
Distenderen, recken oft strecken vanden anderen. Metaph. vullen, oft opspannen. |
Distentie, een reckinghe oft streckinge vanden anderen, vullinghe oft opspanninghe. |
Diuexeren, drijuen met ghewelt, quellen, wesen lastich, bedroeuen oft maken ongherust. |
Diuerbereren, slaen zeer. |
Diuulgeren, maken openbaer oft verbreyden onder die ghemeynte. |
Diuerteren, keeren, oft weynden op een ander, oft keeren ter herberghen. |
Diuersorie, een herberge oft gasthuys. |
Diuerticule, een byweechsken oft herberghe. |
Diuortie, een eerscheydinghe oft scheydinghe des houwelijcx. |
Digitael, le, de grootte van eenen vingher. |
| |
| |
Diuidue, dz gedeylt mach worden ende dat gedeylt is. |
Dianae, gene. foemi. een goddinne der iagerijen ende der bosschagien. |
Diademe, een ciraet van des Conincx hooft, eenen crans. |
|
|