Zeven en twintig stokpaarden

Zijnde een aantal verhandelingen, tierelantijnen, oneenigheden, gedichten, reportagies, verhalen, vertalingen en andere wissewasjes over wat de heer Johan Willem Frederik Werumeus Buning in dit leven min of meer oprecht heeft liefgehad en beschreven

[p. 66]

Het lied van den zeeman
Romance del Conde Arnaldos

Wie verviel ooit avonturen
Waar de zee haar golven slaan,
Als graaf Arnaud mocht gebeuren
Op den morgen van Sint Jan.
Daar zag hij, die ging te jagen
Met de jachtvalk op de hand,
Een galei die aan kwam varen
En er dacht te gaan aan land.
Zeilen had zij op van zijde
En het tuig van gouden twijn,
Van ivoor waren de dekken,
En het roer mocht zilver zijn.
De zeeman, die commandeerde
Liet zijn stem zingen een lied,
Dat de wateren kalmeerden
En de winden waaiden niet;
Visschen die in 't diepe waren,
Deed het rijzen uit de zee,
Vogels die aan 't vliegen waren
Deed het dalen op de ra -
- ‘Galera, la mi galera
God beware u voor kwaad
Voor de wereldsche gevaren
Waar de zee met golven slaat;
Op de kust voor Almeria;
In Gibraltar's nauwe straat;
Waar de baai is van Venetië;
Waar de Vlaamsche branding staat;
Voor de Lyonneesche wateren,
Waar zoo menig schip vergaat’ -

[p. 67]

 

Maar hierna sprak de graaf Arnaud,

 

Luister wel wat hij hem zei:

 

- ‘Bij God smeek ik u, gij zeeman,

 

Dat gij dit lied leert aan mij!’ -

 

Hierop antwoordde de zeeman;

 

Dit gaf hij hem te verstaan:

 

- ‘Ik kan dit lied niemand leeren,

 

Dan die met mij mede gaan.’ -

 

 

 

Spaansch, XVe eeuw

Uit: Elsevier's Weekblad.