Het duidt op de rehabilitatie der poëzie op een plan dat zij mettertijd had verlaten. Dat stilaan het contact tusschen schrijver en publiek door het groeiend individualisme was verbroken, is een gemeenplaats. En die kloof scheen onoverbrugbaar (Terloops zij gezegd: heerschende muziek en plastiek van den allerjongsten dage lijken haar nog te verbreeden...) Welnu, zulk contact werd door Buning hersteld. Men heeft er m.i. niet voldoende op gewezen. Die daad komt hèm toe en geen ander. Niet enkel dient zijn gedicht te worden gelezen, doch ook gereciteerd zooals dat der troebadouren. Luidop. Het is niet exclusief op den enkeling bedacht, maar veronderstelt een kring, een milieu, kortom een auditorium. Het deelt mede. Hier werd een verloren schakel opgeraapt en teruggehecht aan de traditie onzer middeleeuwen.
Moest zulk een stem - een der heerlijkste van Nederland - haar vollen weerklank niet meer vinden in oor en hart der bewoners van deze lage gewesten, dan zal de tijd zijn ingetreden waarop men moge verklaren dat het hier hopeloos gesteld is.
En dan maar - in naam van Oranje doe open de poort - vrijen toegang voor Kalmoeks, Afghanen en Kergizen wier niveau - wat Jahwe verhoede - wij inmiddels zullen vervoegd hebben.
Ad multos - want die vrees blijkt vooralsnog ongegrond - melodieuze jubilaris, Hollandsche prins der gastronomie, afstammeling van argonauten en zigeuners.
Ik mag U wel vertrouwen dat enkele Zuidervrienden te uwer eer reeds een dans hebben gestampt rondom den wijnstok.
En een ander, om hen te begeleiden, een ander dien gij maar al te goed kent, heeft naar de gitaar gegrepen, de ‘oude gitaar vermoeid van muziek’...
joris vriamont
Auteursrecht onbekend