Verzamelde gedichten

[p. 365]

Jacob en de engel
VI Nieuwe copla's

[p. 367]

Nieuwe copla's

De liefde van deze gitana
Kan ik maar niet verstaan,
Want de ene dag mag ze mij gaarne
En de ander ziet zij me niet aan.

Hoeveel liever met jou, lief,
Oorlog en eeuwige strijd,
Dan vrede met een ander,
Die zegt dat zij me graag lijdt.

Zeg mij eens liefje, mijn lief,
Hoe kan dit mirakel bestaan
Dat ik aan zo slanke boom
Zo grote bloemen zie staan?

Ay, liefste dorst van mijn hart
Wat drink ik een bittere bron,
Ach, had ik het maar geweten,
Voor ik te drinken begon.

Als vroeg in de morgen de rozen
Schitterend met de dauw staan,
Zie ik bij het ontwakend licht
Zo gaarne een roosje bedauwd aan.

Ay, er zijn bergen en bossen
Waterval en rivier
Maar wat zal ik gaan dwalen?
In mijn hand heb ik het hier?

Ay, er is zijde en satijn
En roze en donker fluweel,

[p. 368]

 

En als men die pracht afdoet

 

Vindt men eerst het waarste juweel.

 

 

 

In de nacht dat gij waart mijn laken,

 

Lieveling wit van het maanlicht,

 

Hoorde ik honden blaffen

 

En zag ik uw gezicht.

 

 

 

- ‘Liefste, ik heb zo lief...’

 

Zei je eens in den nacht, toen je sliep,

 

En je begon me te haten

 

Toen ik je wakker riep.

 

 

 

Ay, tien jaren na mijn dood,

 

Als ik ben van de wormen gevreten,

 

Staat nog op mijn gebeente geschreven

 

De naam van wie ik was bezeten.

 

 

 

Lief nachthemd aan mijn lichaam,

 

Ik was u niet meer met water,

 

Want ik was u met de tranen

 

Die altoos mijn wangen weer langs gaan.

 

 

 

Zij stierf en op haar gezicht,

 

Legde ik een zakdoekje neder

 

Opdat de aarde niet raakt

 

Mond die ik kus nimmer weder.