Verzamelde gedichten

[p. 288]

Ballade van de ringen

Een ring ligt ergens in het land
Begraven aan een kleine hand,
Gezet met éne diamant.
Wie telt de korrels van het zand,
Ontelbaar zijn de milliarden...

Wie telt de bloemen bij den dood,
Wie telt de dode nachtegalen
En de zangvogels in het veld.
Wie telt de ringen van de vorsten,
Wie telt de graven; wie het brood
Dat priesters ter genade gaven,
Wie telt de wijn die men vermorste
Van vreugd, van leed, wie telt de zalen
Van de paleizen, wie de wijzen,
Wie de milliarden van den dood.

Wie telt de korrels van het zand,
Ontelbaar zijn de milliarden,
Wie telt der ringen diamant,
Wie de saffieren, de opalen
Van Thaïs, wie telt Scheba's goud,
Salomo's wijsheid, wie de woorden
Van de gebeden, wie de flarden
Der bedelaars, wie in het woud
De takken, wie telt de vermoorden,
Wie telt der sterren diamant.

Wie telt aan 't firmament de flarden
Der sterrennevels die Gods wind
Wentelen doet, de milliarden
Van korrels zaad, die strooit zijn hand

[p. 289]

 

Wie telt het licht in deze zalen

 

Wie telt de cirkels, de ovalen,

 

De onzichtb're ringen van het licht,

 

De engelen voor Gods aangezicht,

 

Wie telt de korrels van het zand

 

Wie telt van 't firmament de flarden.

 

 

 

Wie telt de ringen van het licht

 

Wie telt den duur der eeuwigheid

 

Wie telt de uren, de seconden

 

Wie telt de korrels van het zand

 

Wie telt de sterren die verstarden,

 

Wie telt de engelen op hun ronden

 

Wie telt de mensen en hun zonden

 

Wie telt wat Hij nog voorbereidt,

 

Wie telt de raadselen van het licht,

 

Ontelbaar zijn de milliarden.

 

 

 

Een ring ligt ergens in het land

 

Begraven, aan een kleine hand

 

Wie telt de korrels van het zand

 

Wie telt genaden van Gods hand

 

Ontelbaar zijn de milliarden

 

Wie telt de woorden die ik hoorde

 

Wie telt de tranen die verstarden,

 

De korrels zand, die uit Gods hand

 

Een ring van ringen zijn geworden:

 

Een ring, en éne diamant.