Verzamelde gedichten

[p. 250]

Bij de muzikale landschappen van Gerard Hordijk*

Met een van riet gesneden fluit
Heeft Dionysos het geluid
En Pan, onder de groene bomen,
Het stampen van den dans vernomen.
Muziek breekt allerwegen uit,
Als bossen, in den bloei gekomen.
Muziek verwekt, al waar men ziet
In de natuur driftigen dans en lied.

De strenge lier, die in Apollo's hand
Muziek beheerst, leert anderen trant
En vraagt om edeler spel en zingen,
Om harmonie, die drift beheert,
Om harmonieën die ons dwingen
De hoge dansen niet te springen;
Hoog in den tempel wordt geleerd
Hoe 't vuur getemperd wordt dat ons verteert.

Ziehier het aloud landschap der muziek,
Twee goden ziet men er regeren.
Maar op het hoogst gebergt ontwaart
Men 't weergaloos wit hemels paard
En in de schaduw van zijn wiek:
De Muzen. Laat ons wijsheid leren
Uit de legenden van voorheen:
Zonder de goden regeert geen.

Muziek regeert met vele machten
Het Hoogste doet ons 't meeste smachten.
Muziek regeert eerst eeuwig als men leert
Dat Gods bezieling alle kunst regeert.