Verzamelde gedichten

[p. 217]

Afscheid

Goede vriendin, ik moet u afscheid vragen.
Ik heb geen betere dan gij gekend,
Gij hebt mij straf en als een paard gemend,
Geen schonere mocht ik op mijn lenden dragen.

Maar mij vraagt God een andere rit te wagen,
Langs wegen steiler en nog onbekend,
Door duisternis en dwars door 't firmament,
Tot mij de grens des hemels op komt dagen.

Meen niet, ik ben te trots voor u. Neen, niet.
Nog omziende geniet ik van uw glans,
Maar nacht met u leert mij van u te gaan.

Want liefde als van ons vraagt hoger lied,
Eén druppel is het, en mij lust het thans
Naar meer. Ik weet: gíj kunt dien dorst verstaan.