Verzamelde gedichten

[p. 146]

Spanje, rots in zee

Het Spaans gebergte staat in de' oceaan
met hard gesteent. Daar hangt de wijngaard over.
De avondzon verlicht cipressenlover,
waaronder hoornveekudden rusten gaan.

Veel hoger blinken doodstille paleizen
en grote kloosters, zichtbaar op de grenzen
des hemels en de eenzaamheid der mensen,
waarboven de sneeuwwitte wolken rijzen.

De onrust des harten en de zee des nachts,
't is duisternis, verlicht door vliegend schuim.
Maar Spanje is een rots in zee. Des nachts
weerlichten de paleizen boven 't schuim.
En als het zonlicht op de kloosters valt
weerklinkt Gods naam, weerklinkend op bazalt.