Verzamelde gedichten

[p. 44]

[Lees ik nog eens de verzen van 't verleden]

Lees ik nog eens de verzen van 't verleden
Dan prijst zijn pijn het eens gemarteld hart
En zien de zinnen al wat zij beleden:

De edele armen en hun okselholen
En hunnen groei, den wilden die verwart
In zachten geur. En de zo zacht verholen

Aanvang van welven waar de vaste slag
Van 't bloed in jaagt naar den gespannen groei
Der borsten en hun starren tederen bloei.

En 't bekken van den hals, de bleke kom
Der schouderen en hun steun om te beginnen
Den fieren, den bewogen hals, waarom

Het wilde haar zwiert tot zo rijk beschermen;
Maar meest van al in het doodsbleek gezicht
De ogen, de gebannen vaste zwermen

Van goud en bleek, van woest en teder licht.
De diepe bron, eeuwig als water is,
Eeuwig als licht, eeuwig als droefenis.