Verzamelde gedichten

(1970)–J.W.F. Werumeus Buning– rechtenstatus



[pagina 42]
[Nu ben ik in mijn kracht als in een schip gezeten] Nu ben ik in mijn kracht als in een schip gezeten, Schaduw der zeilen valt mij op 't gelaat En als de stroom door mijne handen gaat Is 't hart gerust die vaste kracht te weten. En soms, om oud bestaan aan dit bestaan te meten, Zie ik terug naar mijn verloren staat En vraag vergeefs het blijde hart om raad En ben de dalen van dat land vergeten. En ik weet niet waarheen de wind mij drijft En enkel dat ik ging om uwe ogen Te vinden en het land waar gij verblijft. En soms bonst het hart in zijn angst bewogen Dat wel zeker is van de kracht die het drijft Maar niet of zij mij leidt tot uwe ogen.