Verzamelde gedichten

[p. 37]

[Uit uwen vrede wordt de nacht geboren]

Uit uwen vrede wordt de nacht geboren
En de ontelbare sterren zijn gezet
In uwe fonkelende oude wet
En in de lichte kracht van uwe koren.

Velen gaan hier aan droefenis verloren;
In aardes huis is menig droevig bed
Daarin niet op uw vrede werd gelet
En daarin stierven zij die u niet horen.

En deze zijn de bleken, de vermoeiden
En die mistroostig zijn en de verfoeiden
En al de armen en de klagenden.
Allen die 't hart om droefenis verrieden,
Allen dien droefenis geen troost kon bieden
En de vergetenen, en de vragenden.