Verzamelde gedichten

[p. 28]

[Hij draagt zijn donkere rozen weer]

Hij draagt zijn donkere rozen weer
De boom geworteld in uw graf;
Zijn bladeren vielen telkens af,
Zijn bloemen bloeiden telkens weer.

Zo is in zijne droefenis
Het hart verwelkt, het hart gegroeid
En met dit streng beleid besnoeid
Dat haast vergeten is.

Want menig ding ging sinds den dag
Dat rozen lagen bij uw haar
En 't blinde hart weet dit nog maar:
Dat rozen bloeiden waar gij lag.

En menig bloeien viel om u,
Maar God werd goed: hij zond het hart
Dit levende geheim met u:
De roos geworteld in uw hart.