t'Vermaeck der jeught

Bruylofts-Liedt. Waer in t’samen spreken Mercurius Der Goden bode, en Flora de Godin der bloemen.

Mercurius.
Op de voys: Venus, du, en dijn kindt.

HOort al ghy Nymphen reyn,
Comt hier in dese pleyn,
En oock ghy Venus scharen,
Wilt u by een hier paren:
Aenhoor doch mijn vermonden,
Wat ick u sal verconden.

Flora.
Voys: Enghelsche Fortuyn.

Wiens stemme claer

Hoor ick dus triumphant?
Het is voorwaer
Ons bode wel bekant.
O Mercuri,
Seght ons toch wat t’bediet,
Datmen dus bly
Op d’aerd u comen siet.

Marcurius.

Ick brengh u op dit pas

Een tijdinghe seer ras,
Hoe dat sonder beswaren
Twee lieven nu vergaren,
Die Amor onverdrooten
Met zijn pijl heeft doorschooten

Flora.

Dat is certeyn

Een daghelijkckx gheschal,
Van’t boefken cleyn,
Want hy doet t’over al:
Iae maeckt hem saen
Vorsten en Princen hooch
Heel onderdaen,

[p. 118]

 

Die hy treft met zijn booch.

 

 

 

Mercurius.

 

Wel aen Godinne jent

 

Der bloemen excelent:

 

Wilt u maeghden doen plucken,

 

Bloemkens die seer wel rucken,

 

En maket cranskens teere

 

Dees ghetrouden ter eere.

 

 

 

Flora.

 

De cranskens zijn

 

Al schoon en net ghedaen,

 

Comt laet ons fijn

 

Te samen derwerts gaen,

 

Dat wy eerbaer

 

Moghen cronen seer reen

 

Dit lieve paer,

 

Die nu sullen zijn een.

 

 

 

Mercurius.

 

Godin, tot u altijt

 

Ben ick bereyt met vlijt,

 

Siet daer dees Bruylofts feeste

 

Sy zijn vrolijck van gheeste:

 

Comt laet ons ghaen wat nader,

 

End’ groetens beyde gader.

 

 

 

Flora.

 

k’Wensch overluyt

 

Heer Bruydegom bequaem

 

V, met u Bruydt

 

Gheluck, en voorspoet t’saem,

 

En dat ghy meught

 

Beleven desen staet

 

In vreed’, en vreught,

 

Door liefd’, die niet vergaet.

 

 

 

Mercurius.

 

Bereyt u Bruyd’gom nu,

 

En neemt de Bruydt tot u:

 

Naer t’bedd’ wilt beyde haken,

 

t’Welck Venus heeft doen maken,

 

En wilt u niet seer schromen,

 

Men siet de nacht aencomen.