t'Vermaeck der jeught

[p. 87]

Bruylofts-Liedt.

Op de wijse: Schoon jonckvrou ick moet u claghen.

EEnen staet weet ick op eerden
Die my wel aen staet:
Wijs, die dien seer wel aenveerden,
Vry van sonde quaet.
Dat is t’Huw’lijcx staet vol eeren,
Van Godt inghesteldt,
Die t’gheslachte doet vermeeren,
In des werelts veldt.

Wel gheluckich ghy te achten,

Nieu ghetroude zijt,
Dat ghy nu van twee gheslachten,
Maket een verblijt.
Godt de Heere will’u gheven
zijnen zeghen milt,
End’u soo bly laten leven,
Als ghy selven wilt.

Ghenen voorspoet dien ontbreket,

Die hier Heylich leeft,
En de sonde van hem steket:
Godt hem alles gheeft.
Zijn gheslachte seer vermeeret:
Dat salmen oock sien
Aen u (Godt maer hertich eeret)
O ghy jonghe lien.

Ghy sult sien uyt uwen Zade

Vele kinders soet,
Die onnosel in het quade
Comen te ghemoet.
Lachen, cussen, ende strelen
Sullen sy seer bly,
En u herte vriend’lijck stelen
Comen aen u zy.

Aen den disch als groene rancken

Sullen sy al staen,
Met u Godt den Heere dancken
Voor al zijn weldaen.

[p. 88]

 

Dat hy soo milde ghevet

 

Steeds in overvloedt.

 

Dat ghy t’samen blyde levet,

 

Vol van alle goedt.

 

 

 

O des goetheyt en genade

 

Nemet danckbaer an,

 

Wachtet u van al het quade

 

Dat u schaden can,

 

So sal Godt u zeeg’nen sere,

 

Ende met u zijn.

 

Die leeft in de vrees des Heere,

 

Levet sonder pijn.