t'Vermaeck der jeught

[p. 71]

Sonnet.

Pigmalion die cost, van’t schoon yvoor wel maken

Een beeld, een aerdich beeld, dat elck seer vvel aenstont.

Maer noyt gheen schoonder beeld, ter vverelt men en vont,

Als mijn eerweerde vrouw, die my doet vierich blaken.

Als ick sie, d’ooghsken bruyn, en roodblosende caken:

Haer tanden als yvoor, en sacht Corale mont:

Haer hals so vvit als sneeuvv, en t’aenschijn blanck en ront,

Soo dunckt my dat natuer, geen schoonder beeld can raken.

Haer vvelghemaeckt lichaem, dat is van lit tot lit,

Soo aerdich vvelbesneen, dat haer niet en mis-sit,

Tot vvelcxgherief sy heeft, tvvee cleen en vvitte handen.

Haer voetjes cort en smal, seer aerdich staen ten tredt,

Als sy gaet over straet, haer lichaem nau versedt,

So dat ickse met recht, de schoonst’ noem van de landen.

Verkiest het beste.