t'Vermaeck der jeught

[p. 69]

Liedt.

Op de wijse: Galiarde Francisco, of, Schoon is sy, die my mertliseert.

IOnckvrou, die my door’t soet ghesicht
Doet lyden bitter pijn,
Van hondert duysent dooden licht
Meucht ghy verloossen mijn,
Indien mijn clacht// niet wert veracht,
En soo mijn smert// ghemercket wert.

Groot ongheluck wiert my bereyt,

Doe’k u schoonheyt eerst sach:
Want ick u wreede strafficheyt
Gheproeft heb sints dien dach.
Vytnemend is// u schoonheyt wis:
Maer noch veel meer/ is mijn hert seer.

Meent ghy mijn liefd’ geveynst te zijn,

Of toeghemaeckt mijn clacht:
O neen lief, siet hoe ick verdwijn,
Door trueren dach en nacht.
Siet hoe seer fel// dees liefd’ opstel
Mijn vleys en bloet// gheheel verdoet.

Mijn heete tranen floeyen snel

Lancx mijne wanghen neer.
Lancx mijn wanghen die door’t ghequel
Heel bleeck zijn, ende teer.
O weerde vrouw// siet hoe door rouw
Mijn schoon ghelaet// gheheel vergaet.

t’Verlies van eten, drinckens lust,

t’Verlies van al mijn vreucht:
t’Verlies van mijn soete nacht rust,
Leyt daer in u gheneucht?
Wel aen: ick sal// naer u gheval,
My ter doot spoen// om u t’voldoen.

Waeromme doch en heeft natuer

Niet in u lonckend’ oogh,
V straf en wreede wreetheyt stuer
Ghestelt ons ten vertoogh,
Op dat alsoo// u wreetheyt snoo,
En mijn ellent// elck wert bekent.

Princesse heus en sacht t’ghemoet

Van u behoort te zijn,
t’Welck laes! door wreetheyt wert gevoet,
En door mijn groote pijn:
Maer sorght ghy niet// dat mijn verdriet
Hem wert vertoont// die wreetheyt loont.

Lanck moedich in als.