t'Vermaeck der jeught
(1612)–Boudewijn Jansen Wellens–
Auteursrechtvrij
[pagina 62]
| |
Op de wyse: Vande, Engelsche Fortuyn.
O! Ooghe ghy,
Tfy wat hebdy ghewracht!
Door d’ooghe bly,
Daer d’oogh en t’hert oplacht:
Door d’ooghen cracht,
Leyt mijn ooghe ghevaen
In Venus macht,
t’Welck d’oogh cost menich traen.
O soet ghesicht,
Medicinael ghesont,
Mijns ooghen licht,
Die mijn ziel hebt door-wont,
Mijn oogh doch jont
V ooghs licht: welck passeert
Dianae ront:
Iae Phoebi hooch gheeert.
Want mocht d’oogh noch
Ghebruycken d’ooghen lust,
Soo waer d’oogh doch,
Door d’oogh bly en gherust,
Van druck ghesust,
Waer t’is tot ooghs verdriet:
Mach d’ooghe just
Haer licht becomen niet.
Wech Amphion,
Orpheus soet gheclanck,
Die te Siphon
Den Berch Irion dwancks:
Wech Muses sanck,
Op Helicon vermaert:
Want d’ooghs verlanck,
Elders door d’oogh vrucht baert.
Princeslijck schijn,
O Enghels ooghe jent:
De ooghen dijn,
Mijn oogh, en t’hert verblent,
In liefd door rent.
Dus blinckend’ licht vol deucht,
Blust d’ooghs Torment,
Door d’oogh, met reyn gheneucht.
Reyn liefde Croont.
Saeght ghy de tranen over mijn wanghen
Somtijds loopen// snel,
Ghy sout my in u g’nade ontvanghen,
Soudt ick hoopen// wel.
|
|