t'Vermaeck der jeught

[p. 55]

Liedt.

Voys: t’Hert is my vol onrusten.

DE liefde maeckt coragie,
Door d’eedele ymagie,
Dus siet// een liedt
Cupido my gebiedt
Te singhen, als een pagie,
Door Venus vol quellagie,
Die niet// en vliedt,
Als dangier en verdriet:
Maer troost te verwerven,
Door trouwe liefde reyn
En vreught te be-erven
Doort uyt ghelesen greyn,
Die door haer schoonheyt metter daet// delicaet
Helena te boven gaet.

Rustich en fraey van leden,

Coragieus van zeden:
Eerbaer// voorwaer,
Vreedsamich vintmen haer,
En oock: die zijn t’onvreden.
Paeyt sy met soete reden,
En daer// toe claer
Volcht haer, meer deughde naer.
Als in verstant volcomen,
Als een Sybilla vroet,
Soo machmense wel noemen.
Haer twee bruyn ooghjes soet,
Ghelijck de morghen sterre jent// excelent
Staen in mijn herte gheprent.

Tot haer ben ick gheneghen,

Als oyt goe minnaers pleghen
Te gaen// seer saen
Des doots perijckels baen.
Perseus haest versleghen
Den draeck quaet om beweghen,
Om t’graen// belaen
Dat hy al daer sach staen
Aen een steen-roots ghebonden,
Andromeda seer schoon
Heeft seer haest troost ghevonden,
Aen Perseo ydoon.
Insghelijcx sal mijn lief, mijn vrou// vinden trou,
Soo ick haer vant in benou.

Prince.

Princesse lief verheven,

Mijn vreught, mijn troost, mijn leven
Zijt ghy:// want my
Gheen vreught is sonder dy.
Ick hoop Venus sal gheven,
Cupido daer beneven,
Dat wy// eens vry
Te samen leven bly.
Qua clappers laet heel varen,
En nyders quaet gheschal,

[p. 56]

 

Ick hoop eens Godt sal paren,

 

Die ons verblyden sal,

 

Denckt dat t’my cost, mijn vleys en bloet// t’welck my doet

 

De pijn, die ick lyden moet.