t'Vermaeck der jeught

Nieu Liedt.

Op de wijse: Een over schoone Ionck-vrou.

T’Sprack een soo loosen boer
Tot een maecht die melcken voer,
t’Is een verdriet
Lief datmen siet
V ledekens vermoeyen:
Laet ick u schuytjen roeyen,
Het sal te beter spoeyen

Wel sprack de schoone maecht

Wie heeft u dus vroech ghejaecht?
Den Herder sey
Al met beley,
Mijn sin en mijn ghedachten
Dach en nacht naer u wachten,
En ghy veracht mijn clachten.

Siet wat ick heb ghesocht?

Eenen crans in een gheknocht,
Van rooskens root:
Neemt uwen schoot
Soo haest als sy ontluycken,
Sult ghy met vreuchden ruycken
Den balsem van haer struycken.

De maecht die creech een bloos

Rooder als een roode roos:
Haer ooghjes teer
Sloech sy ter neer,
Schaemt en bequame zeeden
Teghens de liefde streeden,
t’Welck beroerden haer leeden.

Maer d’edel liefden cracht

Heeft dees boose schaemt veracht:
Dat knaepken rat
Int schuytjen trat,
Den trouwen herder roeyde,
Dat gladde schuytjen vloeyde,

[p. 46]

 

Der liefden vreuchten groeyde.

 

 

 

Ach, ach! mijn vromer heldt

 

Sprack de maecht door vreuchts gheweldt,

 

Ick laet voortaen

 

Mijn melcken staen,

 

Al daer ick eerst nae spoorden,

 

V sucker soete woorden

 

My voeden en vermoorden.

 

 

 

Ach, ach! mijns levens vreucht

 

Sprack de herder wt gheneucht,

 

Ick laet voortaen

 

Mijn schaepkens gaen,

 

V loncxkens op gheresen

 

Zeer lieffelijck van wesen

 

My wonden en ghenesen.