t'Vermaeck der jeught

[p. 21]

Liedt.

Op de wijse: Edel Carsouvv, ect.

CLeyn Venus saet// Al hebdy my ghebonden,
Met dyner liefden bant:
Doet my gheen smaet// aensiet mijn diepe wonden,
Mijn ongheveynsden brant,
Lief in u hant// stel ick mijn hert ghevanghen,
Wilt my voor u slechten knecht,
In danckbaerheyt ontfanghen.

Ghy siet mijn smart// ghy weet mijn trou beminnen:

Al ben ick u onwaert,
V eerbaer hart:// u lieffelijcke sinnen
Betaemt gheen straffen aert.
Ghy zijt vermaert// vol schoonheyt welgeboren,
Soo ghy liefdens staet versmaet,
V schoonheyt gaet verloren.

Ghelijck een roos// int comen vander sonne,

Haer blaederkens uytspreyt.
De Biekens loos// zwermende daer rontomme,
Lesen haer soeticheyt,
Soomen dan beyt// en gaetse niet aftrecken,
Valt haer edel cracht veracht,
Onder die dorre stecken.

So is een maeght// als t’eerste vier der minnen

Ontsteeckt haer jonhe bloet,
Elck sy behaegt// en elck een soeckt te winnen
Haer onbevleckten moet:
Soo sy onvroet// die liefde gaet verachten,
Slijt sy sonder vreught haer jeught,
Tot d’ouderdom met clachten.

Die rooskens root// staen wel tot niemants hinder

En sieren haren hof:
Maer t’is gheen noot// al comt daer een beminder,
En pluckt een knoopken of,
Op’t selfde lof// wast weer een ander bloeme,
Als ons jonghe tijt verslijt,
Sy comt niet wederomme.

Suyver Godin// laet ons dan vrolijck leven,

Verachten nijt en spodt:
Laet ons den sin// tot Venus lust begheven,
En volghen haer ghebodt.
Sy zijn wel sot// die in tijts niet en minnen,
Want alsmen is out en cout,
Soo canmen niet beginnen.

Alsser twee herten staen, gans in ghelijcken last,
Met reyne liefd’ bevaen, in trouwen vast met luste:
Tot gheender tijt den weert// en was welcomer gast,
Want al wat d’een begeert// dat is des anders ruste.

Hoop faelgeert.