t'Vermaeck der jeught

[p. 18]

Liedt.

Op de wijse: Ieught, laet vreught nu blijcken.

DIe reyn liefde vierich// seker draghen// sal
Doolen heel dangierich// in veel clagen// al:
So lijd’ ic int herte// door sulke gebreken// dan,
Pijn, doefheyt, en smerte// want ic haer niet spreken// can.

Als elc een met vreughden// onverholen// vrijt,

Met zijn lief in deughden// moet ick dolen// wijt
Van mijn liefs presenti// d’ic begeer vol lusten// vreemt
Naer haer excelenti// die my dic mijn rusten// neemt.

Als ick dool alleyne// vol doleure// quaet,

En die liefste reyne// in haer deure// staet,
Hert, en sin cloec moedich// verschricken vol vrees en pijn,
t’Aenschijn wort rood-bloedich// door de uytgelesen mijn.

t’Hert sou wel begeeren// wat te praten// soet,

Schaemte doet my deren// dat ick’t laten// moet,
En seyt ghy sout varen// als Paris howaerdich// siet.
Vrees sonder beswaren// seyt, ghy bent haer waerdich// niet.

d’Oorsaec is warachtig// die my doet de doot,

Dat sy is te machtich// en van goet te groot.
Moedich van coragie:// schoon. Als een godinne// claer
Lief’lijc van imagie// waer door ic beminne// haer.

Ick sou geeren vliegen// als Dedalus mee:

Maer k’sou my bedriegen// als Icarus dee,
Dan soud’ ic vol rouwen// sterven met veel pijnne// wis,
Om de fleur der vrouwen// die mijn medecijne// is.

Het vierich verlanghen// my ghebonden// hout.

Ick blief haer gevangen// met veel wonden// stout.
Mercurius gode// wel bespraect ter tale// milt,
k’Bid u weest mijn bode// dit mijn lief verhale// wilt.

Prince.

Dat ick die Princesse// bloem der bloemen// vier

Criech door mijn matresse// uytghenomen// hier,
En dat ick weldadich// fleur der accoleyen// al,
In liefde gestadich// blieven sonder scheyen// sal.