Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zuren]

ZUREN, bedr. en onz. w., gelijkvl. Ik zuurde, heb gezuurd. Bedr., zuur maken; het deeg zuren, hetzelve de vereischte zuurheid mededeelen. Die azijn zuurt niet, deelt niet genoeg zuur mede. Gezuurd brood, in tegenstelling van ongezuurd. Onzijdig, zuur

[p. 427]

worden: de melk begint te zuren, zuur te worden. Het is nog niet in het vat, waarin het zuren moet, die zaak is nog niet ten einde, of ter plaatse, waar zij wezen moet; spreekw. Van hier zuring. Zamenstell.: ontzuren, verzuren, enz. Zuurkool enz,

Zuren, hoogd. sauern, en säuern, neders. suuren, angels. surigan. Van zuur.