Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zout]

ZOUT, bijv. n. en bijw., zouter, zoutst. Dat zout, en in eene gewonere beteekenis, veel zout bevat, en zulks door den smaak verraadt. Zout smaken. Te zout zijn. Zout water. Zoute boter. Zoute visch. Ook

[p. 417]

voor in het zout gelegde, in tegenoverstelling van versche visch. Van hier zoutheid, ook zoutigheid, ziltigheid.