Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Zegen]

ZEGEN, z.n., vr., der, of van de zegen; meerv. zegens, Een bekend vischnet: wij gingen met de zegen visschen. Op 't lichten van de seghen, wel seghen

[p. 332]

in der daet, die seghen brengt op seghen. Huijghens. Zamenstell.: zegenvisscher, enz.

Zegen. Kil. seghene, saghene, seijne, fr. seine, eng. sean, ital. sagena, komt van het lat. sagena.