Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wrochten]

WROCHTEN, bebr. w., gelijkvl. Ik wrochtte, heb gewrocht. Hetzelfde als werken:

Die kracht, die mijn gebeent met senuwen t'saam verknochte,
Mijn hert en hersens schiep, de ziele daarin wrochte.

F. v. Dorp.

Nog hoort men dit werkw. wrochten, bij het gemeene volk, in Gouda: ik moet den ganschen dag wroeten en wrochten