[Wreker]
WREKER, z.n., m., des wrekers, of van den wreker; meerv. wrekers. Van wreken. Al wie wreekt: de wreker des bloets, die sal den dootslager dooden. Bijbelv. Gewetens beudel vrees den Goddelijken wreker. Vond. Zamenstell.: bloedwreker, enz. Wegens eene vrouw gebruikt men wreekster.
Auteursrechtvrij