WOUW, z.n., m., des wouws, of van den wouw; meerv. wouwen. Een roofvogel, kuikendief; wouwe, wouwer, kieckendief, bij Kil. - Ende de wouwe, ende de kraeije, ende de gier, nae sijnen aert. Bijbelv. 't Zij de vooghels verkleumt waaren, oft gejaaght van eenighe wouw. Hooft. Neders. wije, hoogd. weihe, Notk. wio.
Auteursrechtvrij