Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Windachtig]

WINDACHTIG, bijv. n. en bijw., windachtiger, windachtigst. Van wind en achtig, voor haftig. Zie achtig. Wind bevattend, door wind beroerd: die maand is doorgaans windachtig. Anders windig en winderig, welk laatste intusschen voorts nog de beteekenis heeft van aan windmakerij

[p. 208]

overgegeven: wat is die man winderig! terwijl het met windachtig deelt in den zin van windverwekkend: boonen zijn windachtig, of winderig. Van hier windachtigheid.