[Wijsgeerte]
WIJSGEERTE, z.n., vr., der, of van de wijsgeerte; zonder meerv. Van wijs en geerte, dat men eveneens van geeren vormt, als begeerte van begeeren. Halma ook wijsbegeerte. Eigenlijk, begeerte naar wijsheid. In het gebruik, al wat men anders, in navolging der Grieken, onder den naam van Philosophie begrijpt: De wijsgeerte van Socrates.
Auteursrechtvrij