Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wijnacht]

WIJNACHT, z.n., m., des wijnachts, of van den wijnacht; meerv. wijnachten. Kersnacht. Kil. ook wienacht en wijhnacht, Zwabenspieg. wihennacht,

[p. 190]

hoogd. weinachten; het meerv. in plaats van het enkelv., dat inmiddels in weihnachtsabend, enz. voorkomt. Van nacht, en dat wie, waaruit wierook zamengesteld is. Zie wierook.