Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wezel]

WEZEL, z.n., o., des wezels, of van het wezel; zonder meerv. Eene stad, aan den mond van het kanaal, dat den Rhijn met de Oostzee vereenigt: die wezel innam met een sprong. Vond. Van hier wezelsch, enz.