WEREN, bedr. w., gelijkvl. Ik weerde, heb geweerd. Bewegen, om iets te verrigten: wat weert hij zich! Gij zult u wat beter moeten weren! Bewegen, om eenig kwaad van zich te keeren: hoe dapper hij zich ook weerde. Keeren, tegenstaan, afweren, ergens buiten houden: om den vijand uit de stad te weren. Ik kon 't niet weeren, Halma. Uwe sonden weeren dat goede van u-
[pagina 156]
[p. 156]
lieden. Bijbelv.; waar dit woord doorgaans terug houden aanduidt. Van hier geweer, weer, weerbaar, weerder, weerloos, wering. Zamenstell.: weerwerk, enz. Afweren, beweren, verweren, enz.
Auteursrechtvrij