Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Weissel]

WEISSEL, z.n., m., des weissels, of van den weissel; zonder meerv. Anders wijssel, weixel, en in overeenkomst met het hoogd. weichsel, fr. vistule, lat. vistula. De eigennaam van eene Poolsche en Pruisische rivier:

'k Zie den wijssel uit zijn kanen

Schudden tegens hongersnoot

In uw opgedanen schoot

Maght van opgeleide granen. Vond.