Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Weinigte]

WEINIGTE, z.n., vr., der, of van de weinigte; zonder meerv. Van weinig. Genoegzaam evenveel, als

[p. 128]

weinigheid. Zij werden om hunne weinigte veracht. Met den schijn der weinigte. Hooft; die weenigte schrijft in: versmadende de weenigte, die hun 't hooft boodt.