Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Weifelaar]

WEIFELAAR, z.n., m., des weifelaars, of van den weifelaar; meerv. weifelaars, of weifelaren. Van wei-

[p. 125]

felen. Zie aar. Kil. weijfeler. Iemand, die weifelt, en niet regt door zee gaat: er is op dien weifelaar geen staat ter wereld te maken.