Nederduitsch taalkundig woordenboek. W-Z

[Wegtrekken]

WEGTREKKEN, bedr. en onz. w., ongelijkvl. Ik trok weg, heb en ben, weggetrokken. Van weg en trekken. Bedr., van zijne plaats trekken: de paarden waren buiten staat, om den wagen weg te trekken. Onz.,

[p. 117]

vertrekken: so sullen wij onse dochter nemen, ende wechtrecken. Bijbelv. Hoogd. wegziehen.